Soms lopen de dingen gewoon niet. Ken je dat? Je hoofd wil niet, goede ideeën zijn onvindbaar en je voelt je gewoon waardeloos. Je kan het toeschrijven aan somber weer of omstandigheden in de buitenwereld. En dan krijg je adviezen als ‘kom op, zet je schouders eronder’! ‘Stop met excuses bedenken, aan de slag’! ‘Geef jezelf een schop onder je kont en gaan met die banaan!’
Je zegt tegen jezelf onaardige dingen als ‘je bent gewoon lui’, ‘je durft niet’, je bent een angsthaas’, ‘schiet op, aan de slag nu’ en meer van dat soort bemoedigende opmerkingen. Not.
Impasse
Meestal kom je in zo’n impasse terecht als de dingen anders lopen dan je had verwacht. Je voelt je eigenlijk heel gefrustreerd omdat je niet kreeg wat je wilde. Je bent teleurgesteld, het leven zit dan gewoon niet mee. Eigenlijk stelde je verkeerde doelen want je maakte jezelf afhankelijk van de buitenwereld. Van dingen die je niet kon beïnvloeden.
Ik schrijf nu overal ‘je’ op, maar het geldt net zo hard voor mezelf. Ik ben niet aardig voor mij. Ik zal niet herhalen wat ik soms tegen mezelf zeg, dingen die ik echt nooit tegen iemand anders zou zeggen. We behandelen onszelf vaak slechter dan een ander. Bij een ander kunnen we (soms) meevoelen en dingen zeggen als ‘het komt wel weer goed’. Troosten.
Verwachtingen en identiteit
Waarom is het zo moeilijk om voor jezelf compassie te hebben? Toe te geven dat je niet alles kunt, geen wonderwoman bent, dat niet alles loopt zoals je zou willen? Dat je soms gewoon anderen nodig hebt om hier weer uit te komen? Toegeven dat niet alles rozengeur en maneschijn is.
Goede vraag. Ik heb er voor mezelf nog niet echt een antwoord op.
Het heeft iets te maken met hoe ik mezelf zie: zelfstandig, niet voor één gat gevangen, onafhankelijk, kan voor mezelf zorgen, krachtig etc. Mijn identiteit dus. Ook de verwachtingen die ik van mezelf heb. Wat ik allemaal wel voor elkaar kan krijgen. Het beeld dat ik aan de wereld wil laten zien.
En wanneer blijkt dat wie je denkt dat je bent niet helemaal klopt met de realiteit, of te eendimensionaal is, dan is dat lastig. Bedreigend ook.
Want als dit een foute gedachte is over jezelf, wat klopt er dan nog meer niet? Welke verwachtingen moet je verder nog bijstellen?
Levensloop
Kleine troost: we zien eigenlijk nooit het totaalplaatje van wie we zijn. En wie we zijn is ook niet statisch. In de loop van het leven verandert dat. En tijdens zo’n veranderperiode staat ‘wie je dacht dat je was’ onder druk. Want dat beeld moet bijgesteld worden.
En dat is best vervelend! Dan heb je wat compassie met jezelf nodig. Tegen jezelf zeggen: ‘dit hoort er nu eenmaal bij’. Andere kwaliteiten in jezelf ontwikkelen maakt onzeker. Want je voelt je er nog niet mee thuis.
Wie ik dacht dat ik was heb ik losgelaten.
Dat las ik ooit ergens. En zo voelt het ook: losgelaten. Dat is vrij en ook onzeker. Want kan ik die vleugels wel vertrouwen?
Vertrouwen en compassie
Vertrouwen: nog zoiets. Dat is ook eindeloos moeilijk. Want we willen controle. En zekerheid. Zonder controle en zekerheid moet je maar hopen dat alles op z’n pootjes terecht komt. Als je omgeving die onzekerheid nog versterkt (‘maar hoe ga je dat dan doen?’, ‘wat is je plan B?’, ‘hoe kan je nou die zekerheden loslaten?’) dan moet je je nog gaan verdedigen ook.
Vertrouwen op de goedheid van het leven lukt wanneer je de rode draad in je leven ontdekt. Dat al die dingen die je ongewenst overkwamen je op dit punt hebben gebracht. Dat kan op de bodem van de put zijn. Dat kan ook op een punt zijn dat je voor een besluit staat om de sprong te wagen. Dan hoop je dat je vleugels sterk genoeg zijn.
Compassie met jezelf hebben, aardig zijn voor jezelf, zorgt ervoor dat je vertrouwen durft te hebben. De sprong waagt. De moed hebt om uit die put te klimmen. Zonder die compassie blijf je jezelf verwijten maken over hoe het zover heeft kunnen komen. En met verwijten kom je er niet.
Aanvaarden dat het is zoals het is, is de eerste stap naar de oplossing. De verlichting. Blijven hangen in verzet, want dat is jezelf verwijten maken eigenlijk, helpt niet. En je doelen bijstellen: terug naar doelen die je wél kunt beïnvloeden. Jezelf waarderen voor je doorzettingsvermogen en toewijding. Je gedachten over jezelf bijstellen. Aardig zijn voor jezelf dus. Compassie.
Wil je geen blog of vlog meer missen van mij? Abonneer je dan hieronder, in de footer, op mijn berichten!
Gerelateerde artikelen
Wat als je vastgelopen bent?
Een vol leven of een vervullend leven
Wat als je jezelf in de weg zit
Afbeelding van Stephanie Ghesquier via Pixabay.
Geef een reactie