Tijd en leeftijd, doet het ertoe?

Age is a matter of mind: if  you don’t mind it doesn’t matter (Mark Twain).

Tijd is iets dat alleen op aarde schijnt te bestaan en niet in de ruimte. Einstein ontdekte/beweerde dat tijd niet bestaat, dat verleden, heden en toekomst op hetzelfde moment gebeuren. Dat vind ik erg lastig om te snappen (onder dit artikel vind je een link naar theorieën over tijd op Wikipedia), dus dat laat ik even voor wat het is.

Aan een verloop van tijd is onze leeftijd verbonden. En met leeftijd is iets vreemds aan de hand. Want heb jij ook wel eens het gevoel dat je leeftijd niet past bij hoe je je voelt?

Je hebt een beeld bij iemand van 40 of 50 of 60 en dat beeld klopt helemaal niet bij je gevoel wanneer je zo’n mijlpaal passeert. ‘Zo iemand ben ik helemaal niet’, zoiets. Doorgaans voel je je een stuk jonger. Ik wel tenminste.

Dus hoe zit dat dan met tijd en leeftijd?

Gevoelsleeftijd en chronologische leeftijd

Er is aardig wat onderzoek gedaan naar dat fenomeen: dat we ons met z’n allen jonger voelen dan we zijn. En wat blijkt?

Het omslagpunt ligt rondom ons 25^e levensjaar. Daarvoor voelen we ons ouder – volwassener. Daarna begint het jonger voelen.

Hoe ouder we worden, hoe groter de kloof. Zo voelen we ons op ons 30^e ‘slechts’ 26 jaar. Op ons 40^e voelen we ons 32, op ons 50^e voelen we ons 40 en op ons 60^e is dat 48 jaar.

Fysiek of toch iets anders?

Het zit tussen je oren! De hersenen veranderen met het ouder worden en wanneer je je op je 60^e jonger voelt dan je bent, dan heb je nog meer grijze stof in je hersenen. Grijze stof wordt minder met de jaren omdat zenuwcellen afsterven.

Maar dat is natuurlijk niet het enige. Onze maatschappij heeft een enorme voorkeur voor ‘jong zijn’ – kijk maar naar de veelvoorkomende arbeidsmarktdiscriminatie. Voor vrouwen komt er nog eens bij dat heel wat mannen tijdens hun midlife crisis hun vrouw inruilen voor een jongere versie. Dus als vrouw heb je er nog eens extra belang bij om er jong uit te blijven zien.

Negatieve stereotypen

Waar in andere culturen een gevorderde leeftijd wordt gewaardeerd en geassocieerd met (levens)wijsheid is dat bij ons heel anders. Er zijn heel wat negatieve stereotyperingen over ‘ouder worden’. We associëren het met aftakeling, eenzaamheid, afhankelijkheid, ‘er niet meer toe doen’. Genoeg reden dus om moeite te doen om jonger te lijken?

Niet perse, want de mensen die geen negatieve associaties hebben met ouder worden hoeven ook geen moeite te doen om jonger te ‘zijn’. Die zijn energiek en gelukkig zoals ze zijn en genieten van de vrijheid van levenswijsheid en zelfvertrouwen.

Leeftijd en levensloop

Wanneer je de 56 bent gepasseerd dan ga je, volgens de levenslooptheorie, nadenken over wat nog te doen tot je 80^e. Ik kan dat beamen uit eigen ervaring: voor mij was het nu-of-nooit om mijn zielsmissie te vinden. En die fase begon rond mijn 58^e.

Die vrijheid levert senioriteit je op: los komen van de ratrace. Je hoeft niet meer mee te doen aan de ‘succes cultuur’, je kunt gaan voor dat waar je hart werkelijk naar uitgaat.

Je kunt loslaten wie je dacht dat je was. En misschien had je dat bij eerdere kantelmomenten in je leven ook al gedaan. Die mogelijkheid krijg je nu opnieuw.

Je hebt voldoende zelfvertrouwen en vertrouwen in het leven om zekerheden los te laten en een andere wending aan je leven te geven.

Die ‘winst’ van je leeftijd is onbetaalbaar. Door de druk van de tijd te gaan voelen, ga je alsnog die dingen doen waar je altijd van droomde en die nu nog tot de mogelijkheden behoren. Het is nog niet te laat (dat is het eigenlijk nooit, maar goed).

Hoe zijn jouw ervaringen met je gevoelsleeftijd en je chronologische leeftijd, herken je hier iets van? Wil je jonger blijven dan je bent of geniet je juist van het voortgaan van de tijd? Leuk als je hieronder een reactie achterlaat!

Wil je geen artikel meer missen? Abonneer je dan hieronder op de updates!

Gerelateerde artikelen
Hoe oud ben je écht?
De levensloop van de mens
Ruimtetijd (Wikipedia)