“Ingrid, in je video’s lijkt het altijd alsof je alles helemaal voor elkaar hebt.”
“Oh jee” dacht ik bij mezelf. Niets is minder waar. Ik struggle met veel dingen, ben regelmatig gefrustreerd, stel zaken uit omdat ik last heb van faalangst. En in januari had ik weer last van mijn jaarlijkse winterdip.
Wat ik dan doe: ik verdwijn. Ik ben er even niet. Geen video’s en weinig blogs. De inspiratie zit onder de grond, kwetsbaarheid daar houd ik niet van.
Spagaat
Kennis en alles goed voor elkaar hebben zijn zaken die bij mij thuis altijd goed werden gewaardeerd. M’n werkgevers betaalden mij ook prima voor m’n kennis en gestructureerde aanpak. Ik kreeg dingen voor elkaar. Dat ik me ondertussen vaak niet goed genoeg voelde, dat hield ik goed verborgen.
De spagaat tussen het imago van ‘alles goed voor elkaar hebben’ en m’n gevoel van ‘niet goed genoeg zijn’ is vermoeiend om vol te houden. ‘Straks val ik door de mand, dan ziet iedereen dat ik er niks van kan’: dat is een uitputtingsslag.
Kwetsbaarheid kan een zegen zijn
‘Goed voor de dag komen en altijd een antwoord hebben’ is mijn overlevingsstrategie. De kwetsbaarheid is dan diep verstopt. Wanneer Calimero actief is, dan wordt de schijn ophouden ook weer belangrijk. Terwijl het effect omgekeerd is. In plaats van waardering oogst ik vooral desinteresse. Of irritatie. Want mensen die alles voor elkaar hebben zijn niet zo geloofwaardig.
Herkenbaar
Dit dilemma tussen kwetsbaarheid en alles onder controle hebben, daar hebben heel wat vrouwen last van. En eigenlijk is dat logisch. In de natuur zoekt een roofdier het meest kwetsbare dier uit om op te jagen. Ook voor vrouwen voelt het gevaarlijk om kwetsbaar te zijn want er lopen ook menselijke roofdieren rond.
Onkwetsbaar en krachtig zijn is een oeroude en heel diepe overlevingsstrategie. Dit (h)erkennen is een flinke stap naar je kwetsbaarheid durven laten zien. Want kunnen onderscheiden wanneer die overlevingsstrategie je helpt en wanneer die in de weg zit, dat is de weg naar bevrijding van frustraties en faalangst.
Ik weet het even niet
Het ‘even niet meer weten’ is eigenlijk een blessing in disguise. Het is een mooi moment om eens na te denken over wat je nu eigenlijk aan het doen bent en of dat is wat je wilt. Iets niet weten of niet voor elkaar krijgen is een signaal om pas op de plaats te maken en om je heen te kijken. Ben je op de goede weg? Of dwaal je af? Durf je kwetsbaar te zijn? Of voel je je daarvoor te onveilig?
En als je je onveilig voelt, wat is daar dan de oorzaak van?
Wat heb je nodig om je veilig genoeg te voelen?
Veiligheid, struggles en frustraties
Frustraties laten je zien waar je (onbewust) gebruik maakt van overlevingsstrategieën die je niet langer meer van dienst zijn. En vaak heb je een ander nodig om je dat te laten zien. Zoals degene die tegen mij zei dat ze uit mijn video’s de indruk kreeg dat ik alles helemaal voor elkaar had. Zelf had ik dat niet gezien want ik weet wat er in mezelf om gaat. Een ander niet.
Toegeven aan jezelf dat je het even niet weet: voor mij is dat al een grote stap. En ik denk dat ik niet de enige ben. Je overgeven aan niet-weten is in eerste instantie ontzettend kwetsbaar en griezelig. Het mooie is dat uit die overgave toch weer nieuwe ideeën ontstaan. Er is ruimte om iets te laten gebeuren. We leven toch in het misverstand dat we alles onder controle kunnen hebben.
Vertrouwen durven hebben
Daar draait het eigenlijk om. Dat zeg ik dan ook tegen mezelf: ‘alles komt goed’. En wanneer het niet goed komt op de manier die ik in gedachten had, dan komt het op een andere manier wel weer goed. Vertrouwen durven hebben, wat is er kwetsbaarder dan dat? En hoe krachtig is het ook?
Wil je geen blog of vlog meer missen van mij? Abonneer je dan hieronder, in de footer, op mijn berichten!
(Afbeelding van Jill Wellington via Pixabay )
Gerelateerde artikelen
Compassie – of hoe word je aardiger voor jezelf
De kracht van gedachten – mijn verhaal
Waarom komt er niet uit wat erin zit?
Geef een reactie